نعمت سلامتی

امروز نشسته بودم داخل اتوبوس شرکت واحد. اتوبوس ایستگاه نگهداشت. دیدم یک پیرمرد دارد به سختی وارد اتوبوس می شود.

به ارامی جلو آمد و در حالی که چند تا صندلی خالی جلوی اتوبوس وجود داشت آمد کنار من نشست.

سلام کردیم. چیزی نگذشت که شروع به صحبت کردن کرد. بهتر است بگوییم درد دل:

- الان یک سال است که گرفتار دکتر و دوا و بیمارستان ام.

چرا پدر جان. مشکلتان چیست؟

جفت کلیه هایم از کار افتاده!

با تعجب گفتم: هر دو تا؟

- بله

- الان دیالیز می کنید؟

- بله هفته ای دو بار. راهم دور است باید با اتوبوس تا بیمارستان ساعی بیام و برگردم. دیگه نمی توانم. دیگه بریدم.

- چی شد که اینطور شد؟

- خودم هم مقصر بودم. قرصهایم را درست مصرف نمی کردم تا کار به اینجا کشید. خیلی سخته است.

- از کجا دیالیز می شوید؟

- از قفسه سینه. درد خیلی دارم. چند بار از خدا طلب مرگ کرده ام.

- چقدر طول می کشد تا دیالیز بشوید؟

_ چهار ساعت.

معلوم بود که به سختی حرف می زند.

نمی دانستم چی باید بگویم برای اینکه سکوت را بشکنم گفتم:

- چند سالتان است پدر جان؟ چند تا بچه دارید؟

- 65 سالمه. دو تا دختر و دو تا پسر دارم. آنها هم وضعشان خوب نیست و بدبختند.

- نمی توانید پیوند کنید؟

- الان قرار شده با وام و قرض و کمک خیریه یک کلیه بخرم. چون اصلا نمی توانم این وضع را تحمل کنم.

- قیمتش چقدر است؟

- 30 میلیون. البته با حرف و صحبت به 25 راضی شده اند. اما همین هم از کجا بیاورم. از خدا می خواهم راحتم کنه. زمین گیر شده ام. کمر درد هم امانم را بریده.  به خدا به مرگ خودم راضی ام.

واقعا مانده بودم چی بگویم.

- نه پدر جان. این چه حرفیه. ان شاء الله که خدا به شما صحت و سلامت بدهد. در روایت داریم که هر آن و ناله ای که بیمار می کند خدا برایش اجر و ثواب می نویسد و گناهانش بخشیده می شود. خدا ان شاء الله به ما توفیق بده قدر سلامتی خودمان را بدانیم.

رسیدم به ایستگاهی که باید پیاده می شدم.

از همدیگر خداحافظی کردیم. با حالتی گرفته پیاده شدم و در فکر اینکه چقدر غافل هستم و قدر نعمت سلامتی را نمی دانم.

**********************************************************

حضرت علی (علیه السلام):

اَلصِّحَّةُ اَفضَلُ النِّعَمِ

سلامتى بهترین نعمت است.

**********************************************************

حضرت محمد (صل الله علیه و آله):

یا عَلىُّ بادِر بِاَربَعٍ قَبلَ اَربَعٍ : شَبابِکَ قَبلَ هَرَمِکَ وَ صِحَّتِکَ قَبلَ سُقمِکَ وَ غِناکَ قَبلَ فَقرِکَ ، وَ حَیاتِکَ قَبلَ مَوتِکَ

اى على! چهار چیز را پیش از چهار چیز دریاب : جوانى ‏ات را پیش از پیرى؛ و سلامتى‏ ات را پیش از بیمارى؛ و ثروتت را پیش از فقر و زندگى‏ ات را پیش از مرگ.