حضرت فاطمه «سلام‌اللّه‌علیها»، مقصد خلقت

«حضرت بررسی از مرجع فاطمه طبق کپی رایت (سلام الله علیها) مقصد خلقت»

به روایت «یا احمد لولاک لما خلقت الافلاک و لولا علی لما خلقتک و لولا بررسی از مرجع فاطمه طبق کپی رایت لما خلقتکما» 

«ای احمد اگر تو نبودی افلاک را خلق نمی‌کردم و اگر علی نبود تو را خلق نمی‌کردم و اگر فاطمه نبود شما دو نفر را خلق نمی‌کردم.»

از نظر معرفتی چگونه باید نگاه کرد؟ 

پاسخ استاد اصغر طاهرزاده:

این روایت نظر به نبوت حضرت محمّد «صلوات‌اللّه‌علیه‌وآله» و امامت حضرت علی «علیه‌السلام» دارد و به اعتبار نبوت حضرت محمد «صلوات‌اللّه‌علیه‌وآله» و امامت حضرت علی «علیه‌السلام»، هدف از خلقتِ حضرت محمّد و حضرت علی «علیه‌السلام»، حضرت فاطمه «علیها‌السلام»است، به عنوان ظهور بندگی کامل خدا. یعنی حال که هدف خلقت انسان‌ها، بندگی خداست و از طرفی هدف از خلق نبی «صلوات‌اللّه‌علیه‌وآله» به اعتبار نبوتش، و هدف از خلق امام به اعتبار امامتش، همه ‌و همه، ظهور آن بندگی است که خداوند هدف خلقت انسان‌ها قرار داده است، و حال که فاطمه‌زهرا «علیها‌السلام» مظهر بالفعل آن بندگی است که نبوت و امامت برای ظهور آن پدید آمده‌اند، پس اگر نظر به فعلیت کامل بندگی که همان فاطمه‌زهرا «علیها‌السلام»است نبود، اصلاً خداوند نبوّت و امامتی را اراده نمی‌کرد و لذا است که می‌توان نتیجه گرفت فاطمه‌زهرا «علیها‌السلام» مظهر کامل بندگی است. باید توجّه داشت که این روایت نمی‌خواهد مقام عبودیت پیامبر و علی «علیه‌السلام» را نفی کند، چراکه خداوند در توصیف رسول‌الله «صلوات‌اللّه‌علیه‌وآله» صفت «عَبْدُهُ» را بر صفت «رَسُولُهُ» مقدم می‌دارد و در واقع عبودیت محض رسول‌الله «صلوات‌اللّه‌علیه‌وآله» را تأیید کرده‌ است، ولی در پیامبرخدا «صلوات‌اللّه‌علیه‌وآله» عبودیت و نبوت و در علی «علیه‌السلام» عبودیت و امامت جمع است و چون خداوند در خلقت انسان‌ نظر به عبودیت او دارد و فاطمه‌زهرا «علیها‌السلام» نمونة صریح و روشن این عبودیت است. روایت می‌فرماید: مقصدخلقتِ نبوّت و امامت، خلقت فاطمه‌‌زهرا «علیها‌السلام»است و در واقع فاطمه «علیها‌السلام» مظهر همان عبودیت پیامبر خدا «صلوات‌اللّه‌علیه‌وآله» است و محبت شدید پیامبر خدا «صلوات‌اللّه‌علیه‌وآله» به فاطمه‌زهرا «علیها‌السلام» در همین راستا است که در آینه وجود فاطمه «علیها‌السلام» عبودیت خود را می‌یابد و در عبودیت او مظهری از حقایق را می‌بیند و لذا پیامبر «صلوات‌اللّه‌علیه‌وآله» می‌فرماید: 

«فَاطِمَةُ حَوراءُ اِنْسِیَّةٌ، فَکُلَّما اَشْتَقْتُ اِلی رائِحَةِ‌‌الْجَنَّةِ، شَمَمْتُ رائِحَةَ اِبْنَتی فاطِمَةَ»؛ ^(۱) 

یعنی فاطمه حوریه‌ای بشرگونه است، هر زمان مشتاق بوی بهشت می‌شوم، دخترم فاطمه را می‌بویم. در حدیث دیگری می‌فرمایند:

«فَما قَبَّلْتُها قَطُّ اِلاّ وَجَدْتُ رائِحَةَ شَجَرَةِ طُوبی مِْنها» ^(۲) 

یعنی هرگز فاطمه را نمی‌بوسم، مگر این‌که بوی درخت طوبی را از او استشمام می‌کنم.

پس فاطمه‌زهرا «علیها‌السلام» مظهر جامعیت بهشت است و حضرت پیامبر «صلوات‌اللّه‌علیه‌وآله»  وقتی می‌خواهند به بهشت و شجرة طوبی منتقل شوند و از آن حقایق غیبی بهره گیرند، به فاطمه «علیها‌السلام» نظر می‌کنند و او را می‌بویند و ارادت به مقام فاطمه ‌زهرا «علیها‌السلام» و توجّه به مقام آن حضرت، قدرت چنین انتقالی را برای ما نیزدارد، البته در حدّ خودمان. توجه به این‌گونه مقاماتِ حضرت‌زهرا «علیها‌السلام» مقدمه برای معرفت به آن حضرت خواهد شد و زمینة درک شب قدر می‌شود.   

۱) «بحارالانوار»، ج43، ص4.

۲) «بحارالانوار»، ج43، ص6.