«مبانی نظری سلوک عرفانی از نظر ملاصدرا و علامه طباطبایی» به لحاظ این که اسلام دین تفکّر و تعقّل است، مسلمانان در طول پانزده قرن، حیات تعقّلی و فکری ویژهای داشتهاند که از یک جهت میتوان آن را به چهار دوره تقسیم کرد. دوره ی نخست: دوره ی امامان معصوم و پیروان و اصحاب آنان واست که چند تن از آنان مانند هشام بن حکم، صحابی جوان و پرشور امام صادق (ص) افزون بر آثار شخصی خود، مجموعهای از تعلیمات امامان را فراهم آورده بودند. این دوران تا زمان امام دوازدهم (ع) (329 قمری) ادامه داشت. دوره ی دوّم: از غیبت کبرای امام زمان (عج) تا زمان خواجه نصیر طوسی (672 ق.) فیلسوف و متکلّم و ریاضیدان و منجّم ادامه داشت و در این دوران، عالمان بزرگی در عرصه ی حیات تفکّر و تعقّل اسلامی حضور یافته فعالیت میکردند. دوره ی سوّم: از زمان خواجه نصیر طوسی تا تجدید حیات ایران در زمان صفویان ادامه پیدا میکند و شاهد ظهور مکتب اصفهان با میرداماد (م: 41. 1 ق.) و شاگردان اوست. این دوره، دورهای بسیار غنی است و زمینه ی تجدید حیات را فراهم آورده است. دوره ی چهارم: دورهای که پیش از این، از آن به تجدید حیات صفوی و مکتب اصفهان به آن یاد کردیم، با ظهور ملاصدرای شیرازی و شاگردان ایشان آغاز میشود و تا عصر حاضر ادامه مییابد. این اندیشهوران، وحدت جداییناپذیر ا,ملاصدرا,طباطبایی» ...ادامه مطلب