تجربه ای شخصی از عبور از پل معلق

«رقص و سماع درویشان» رقص و سماع: سماع در اصطلاح صوفیه، عبارت است از آواز خوش و آهنگ دل انگیز و مطلق قول و غزل، که به قصد صفای دل و حضور قلب و توجه به خدا شنیده می شود؛ و به ادراک و وجدی که شنونده بر اثر آنها پیدا می کند گویند. (دو اثر کهن در سماع ،نصرالله پور جوادی،مجله معارف ،دوره پنجم ،ش3،ص4-5) و رقص یکی از حرکاتیست که برخی از فرق صوفیه انجام داده و به مطلق سماع رقص نمی گویند. صحت سماع نزد عرفا: قبل از پرداختن به چنین بحثی ذکر یک نکته ضروری به نظر می رسد؛ و آن تمایز بین عرفا و مطلق صوفیه است. انچه ما در اینچا پیش فرض خود می گیریم این است که آن دسته از کسانی که آموزه های عرفان اسلامی را از کتاب و سنت گرفته و در فقاهت نیز دستی دارند را عارف و از مطلق تصوف جدا می دانیم. با توجه به چنین فرضی سماع در تصوف یک امر اختلافی می باشد. تقریبا همه مشایخ تصرف و عرفان در مورد سماع بحث کرده اند. اما به طور کلی آن دسته از عرفا و صوفیانی که دغدغه کتاب و سنت دارند در برخورد با این موضوع، پیروان خود را از آن پرهیز داده اند. و برخی دیگر به تقسیم آن به سماع حرام (امیخته با بدعت و شهوت) و حلال (به عنوان غذای روح) پرداخته اند؛ و مبتدیان را سزاوار سماع ندانسته و آن را مخصوص کاملان می دانند. که این عده در محدوده حرمت و حلیت سماع اختلافات زیادی دارند. و گروهی از جهله صوفیه، مطلق سماع را حل, ...ادامه مطلب